Op 1 oktober 2010 is de Wabo (Wet algemene bepalingen omgevingsrecht) in werking getreden. Daarmee is de omgevingsvergunning geïntroduceerd. Zesentwintig bestaande vergunningen die betrekking hebben op wonen, ruimte en milieu (zoals de bouwvergunning) zijn terecht gekomen in deze omgevingsvergunning. Het verkrijgen van deze vergunningen wordt procedureel samen gebracht in één vergunning. De bedoeling van de wetgever is dat hierdoor de procedure(s) eenvoudiger en inzichtelijker wordt. De toetsingskaders, zoals die golden voor de “oude” vergunningen blijven gelden.
Voortaan heeft een vergunningaanvrager nog slechts te maken met één vergunning, één loket, één besluit en één procedure. Via het “Omgevingsloket online” is de vergunningaanvraag en –verlening geautomatiseerd. Vergunningen kunnen tegenwoordig digitaal worden aangevraagd, hetgeen er voor moet zorgen dat de procedure goedkoper, makkelijker en sneller wordt. Door middel van het digitaal indienen van bijlagen wordt veel papierwerk bespaard.
De omgevingsvergunning biedt op het eerste gezicht voordelen ten opzichte van de oude situatie waarin verschillende vergunningen via verschillende procedures moesten worden aangevraagd. Met betrekking tot lopende procedures of vergunningaanvragen is het wel zaak goed op te letten omdat de Wabo veranderingen kan brengen op het gebied van bijvoorbeeld de doorlooptijd.
